دنیاپرستیم یا اولیاالله؟!
دنیاپرسـتان اصـلا نمی تواننـد با خـدا انس بگیرند و انسـشان تنها با هوسهای مادی است. دنیاپرسـتان اگر بخواهنـد مـدتی در اتـاقی تنهـا بماننـد و دو رکعت نمـاز بـا حضـور قلب بخواننـد، گـویی در زنـدان تـاریک کشنده ای گرفتار آمده اند و می خواهند جانشان را بگیرند. اما اولیای خداچنین نیستند؛ با این چیزها انس نمی گیرند. آنان منتظرند تا از بیگانه ها کناره بگیرند و با محبوب اصـلی خود ارتباط برقرار کنند. منتظر رسـیدن وقت نمازند. منتظرند وقت نمازشب برسد تا در خلوت به عبـادت بپردازنـد. آنان از چنین چیزهایی لـذت می برنـد.حضور درخلوت، و راز و نیاز با او بزرگترین لـذت آنها است. ازچیزهـایی که مترفان و خوش گـذران ها با آن انس دارنـد، وحشت می کننـد.
———————————————————
- فرازی از کتاب پندهای صادق نوشته علامه مصباح یزدی (دامت عزه)