همان گونه که در عالم محسوسات، نور بزرگترین وشـناخته شده ترین مظهر نیرو است، در عالم معنویات هم نورانیتی معنوی وجود دارد که در دل انسان جا می گیرد و انباشـته می گردد. این نور، موهبتی خـدایی است. هر انسانی میتوانـد با کسب لیاقتهایی، قلب خود را آماده کنـد تا دلش پر از نور گردد. نشانه ی دل پر نور هم این است که توجهی به دنیا و زرق و برق آن ندارد، به لذتهای مادی دل نمی بنـدد، فقـط توجهش به مسایـل معنوی و اخروی است. امـا به عکس، کسـانی که به زرق و برق دنیا چشم می دوزنـد و دنبال هوسهای مادی اند، باطنشان ظلمانی است،چشـمشان حقایق را نمی بیند و ارزش مسایل معنوی را درك نمیکننـد. در نتیجه، گول ظاهر فریبنده ی آن را می خورند.

———————————————————-

- برگرفته از کتاب پندهای صادق علامه مصباح یزدی (دامت عزه)