?انقلاب اسلام، یعنی تفکر اسلام و امانتی که خدای متعال به نام اسلام برای مردم فرستاد، در دوره ی اول، یک نهضت و یک حرکت بود و در قالب یک مبارزه و یک نهضت عظیم انقلابی، خودش را نشان داد و آن در هنگامی بود که رسول خدا این فکر را در مکه اعلام کردند و دشمنان تفکر توحید و اسلام در مقابل آن صف آرایی نمودند؛ برای اینکه نگذارند این فکر پیش برود.

?پیامبر اکرم با نیرو گرفتن از عناصر مومن، این نهضت را سازماندهی کرد و یک مبارزه ی هوشمندانه و قوی و پیشرو را در مکه به وجود آورد. این نهضت و مبارزه، سیزده سال طول کشید. این، دوره ی اول بود.

?بعد از سیزده سال، با تعلیمات پیامبر با شعارهایی که داد، با سازمانده ای که کرد، با فداکاری ای که شد، با مجموع عواملی که وجود داشت، این تفکر، یک حکومت و یک نظام شد و به یک نظام سیاسی و نظام زندگی یک امت تبدیل گردید و آن هنگامی بود که رسول خدا به مدینه تشریف آوردند و آنجا را پایگاه خودشان قرار دادند و حکومت اسلامی را در آنجا گستراندند و اسلام از شکل یک نهضت، به شکل یک حکومت تبدیل شد. این دوره ی دوم بود.این روند در ده سالی که نبی اکرم حیات داشتند و بعد از ایشان در دوران خلفای چهارگانه و سپس تا زمان امام مجتبی که خلافتشان تقریباً شش ماه بود، طول کشید.

?در دوران امام حسن، جریان مخالف آن چنان رشد کرد که توانست به صورت یک مانع ظاهر بشود. بعد از صلح امام حسن مجتبی کار به شکلی هوشمندانه تنظیم شد که اسلام وارد کانال آلوده ای به نام سلطنت نشود. این هنر امام حسن بود. امام حسن کاری کرد که جریان اصیل اسلام در مجرای دیگری جریان پیدا کند؛ منتها اگر نه به شکل حکومت(که ممکن نبود)، لااقل دوباره به شکل نهضت، جریان پیدا کند. این دوره سوم اسلام اشت.
هیچ کس نمی تواند بگوید که اگر امام حسین به جای امام حسن بود، این صلح انجام نمی گرفت. نخیر، امام حسین با امام حسن در این صلح شریک بود. او جزو مدافعان ایده صلح امام حسن بود.¹

————————————-

1- فرازی از کتاب انسان 250 ساله/ مقام معظم رهبری