عاشورای سال 61 برای آنان که بغض علی (ع) را در سینه داشتند فرصت خوبی بود تا خون حسین (ع) را مرهم زخمهایی کنند که ذوالفقار عدالت علی (ع) در سایه اسلام ناب محمدی بر آنان وارد کرده بود.

مردی از جنس نور آمد در کمتر از نیم قرن قبل؛ همو که تاریخ را مایه عبرت دید. آمده بود تا با تأسی از قیام حسینی، جامعه علوی را برپاکند.مردی که همه ی قلبهای پاک را مسخر خویش کرد.

- و توگمان مبر که اهل بیداد را پایانی است ، فرصت طلبانی هستند درپی عاشورایی دیگر

عاشورای سال 1431 برای آنان که بغض خمینی کبیر(ره) را در سینه داشتند فرصت خوبی بود که خون “امام خامنه ای"دامت برکاته را مرهم زخمهایی کنند که ذوالفقار عدالت خمینی کبیر (ره) در سایه اسلام ناب محمدی بر آنان وارد کرده بود.

به خیال خام خود در ورای توهمی سبز، سر امام ما را بر نیزه می دیدند! سوت و کف و هلهله، گوئیا هرگز نمی دیدند سراشیبی منتهی به گورستان تاریخ را.

خدا را به پاس حماقت این ابلهان شکر . با پایکوبیشان در ” مصیبت عظیم ” و اعلان علنی مخالفت با اسلام ناب محمدی، زمینه ای دیگری را برای بیداری هرچه بیشتر ملت فراهم کردند، آنچنان که در فاصله ی دو روز حماسه ای خلق کردند بس عظیم.

با خود چه اندیشیده بودند؟!

مگر ندیده بودند ملتی را که از قضا شدن زیارت عاشورایشان ابا دارند ؟! آیا نشنیده بودند فریاد ” هیهات منا الذله” را ؟ آیا ندیده بودند پیمان ” انی سلم لمن سالمکم و حرب لمن حاربکم” را که به بهای خون امضا شده بود؟

با خود چه اندیشیده بودند؟ پیمان شکنی نسل سوم را؟! به موزه سپردن اندیشه های امام؟!جدایی از قرآن و عترت؟!زهی خیال باطل

امروز ایران اسلامی به سکانداری بزرگ مردی که در درایت و بصیرت بی همتاست هوشیارتر از همیشه ایستاده است.

بدخواهان عالم بدانند” تا ظلم هست مبارزه هست و تا مبارزه هست ما هستیم “

—————————————————-

- یوم الله ۹ دی بر عاشقان ولایت فرخنده باد