عاشورای سال 61 برای آنان که بغض علی (ع) را در سینه داشتند فرصت خوبی بود تا خون حسین (ع) را مرهم زخمهایی کنند که ذوالفقار عدالت علی (ع) در سایه اسلام ناب محمدی بر آنان وارد کرده بود.

مردی از جنس نور آمد در کمتر از نیم قرن قبل؛ همو که تاریخ را مایه عبرت دید. آمده بود تا با تأسی از قیام حسینی، جامعه علوی را برپاکند.مردی که همه ی قلبهای پاک را مسخر خویش کرد.

- و توگمان مبر که اهل بیداد را پایانی است ، فرصت طلبانی هستند درپی عاشورایی دیگر

عاشورای سال 1431 برای آنان که بغض خمینی کبیر(ره) را در سینه داشتند فرصت خوبی بود که خون “امام خامنه ای"دامت برکاته را مرهم زخمهایی کنند که ذوالفقار عدالت خمینی کبیر (ره) در سایه اسلام ناب محمدی بر آنان وارد کرده بود.

به خیال خام خود در ورای توهمی سبز، سر امام ما را بر نیزه می دیدند! سوت و کف و هلهله، گوئیا هرگز نمی دیدند سراشیبی منتهی به گورستان تاریخ را.

خدا را به پاس حماقت این ابلهان شکر . با پایکوبیشان در ” مصیبت عظیم ” و اعلان علنی مخالفت با اسلام ناب محمدی، زمینه ای دیگری را برای بیداری هرچه بیشتر ملت فراهم کردند، آنچنان که در فاصله ی دو روز حماسه ای خلق کردند بس عظیم.

با خود چه اندیشیده بودند؟!

مگر ندیده بودند ملتی را که از قضا شدن زیارت عاشورایشان ابا دارند ؟! آیا نشنیده بودند فریاد ” هیهات منا الذله” را ؟ آیا ندیده بودند پیمان ” انی سلم لمن سالمکم و حرب لمن حاربکم” را که به بهای خون امضا شده بود؟

با خود چه اندیشیده بودند؟ پیمان شکنی نسل سوم را؟! به موزه سپردن اندیشه های امام؟!جدایی از قرآن و عترت؟!زهی خیال باطل

امروز ایران اسلامی به سکانداری بزرگ مردی که در درایت و بصیرت بی همتاست هوشیارتر از همیشه ایستاده است.

بدخواهان عالم بدانند” تا ظلم هست مبارزه هست و تا مبارزه هست ما هستیم “

—————————————————-

- یوم الله ۹ دی بر عاشقان ولایت فرخنده باد

حزب الله سایبر در مصاحبه اختصاصی با دکتر کوشکی:

به نظر شما علت چنین واکنشی از سوی خانواده ی آقای هاشمی و خصوصاً شخص ایشان به حکم صادره در خصوص «مهدی هاشمی» از سوی قوه ی قضائیه چیست؟

واکنش خانواده ی آقای مهدی هاشمی به مسئله ی محکومیت ایشان، معمولاً در بین همه ی خانواده هایی که یکی از بستگانشان در دستگاه قضایی محکوم می شود وجود دارد. فلذا این نبوده، یا خیلی کم است که فردی در قوه ی قضائیه محکوم شود و خودش و خانوده اش مجازات را حق خودشان بدانند و بپذیرند و بحثی نباشد. معمولاً چنین چیزی نیست و عموم کسانی که محکوم می شوند و مجازاتی را باید تحمل کنند، این ها از حکم صادره ناراضی اند. بعضی خانواده ها تریبون دستشان هست، مثل خانواده ی آقای مهدی هاشمی، ولی بعضی از خانواده ها تریبون ندارند، مثل هزاران متهمی که محکوم شدند و باید مجازاتی را تحمل کنند و اگر قرار باشد مجازات را حق خودشان بدانند، می گویند ما بی گناهیم و علیه ما پرونده سازی شده یا اینکه می گویند دادگاه علیه ما بد رأی داده است؛ یا قاضی را متهم می کنند یا سیستم قضایی را متهم می کنند، خودشان را تبرئه می کنند، یک چیز عادی ست. حالا اینکه هزاران متهمی که به مجازات محکوم می شوند در قوه ی قضائیه و تریبون ندارند، حرف های آن ها در حد اطرافیانشان باقی می ماند؛ حالا چون ایشان به تریبون های زیادی دسترسی داشتند، یک ناراحتی ای از صدور حکم مجازات منعکس شده است و این یک چیز عادی ست. یعنی اگر این امکان باشد که رجوع شود به دادگاه ها، هر دادگاهی که در آن فردی محکوم شده، ناراضی بیرون می آید. همه ی متهمین دوست دارند تبرئه شوند و راحت از زندان بیایند بیرون و بروند منزلشان. اما اقدام غیرطبیعی این هست که کسانی به این حکم اعتراض می کنند، خصوصاً آقای هاشمی، که در گذشته ی نه چندان دور بعضی از مخالفین شان را به حبس هایی فرستادند بدون محکومیت و دادگاه. آقای هاشمی از به زندان رفتن به ناحق یکی از اطرافیانشان سخن می گویند، در حالی که یکی از این کسانی که به خاطر نقد آقای هاشمی و به دستور ایشان به زندان رفته آقای «عباس عبدی» هست، مدتی ایشان زندان را تحمل کرده بدون اینکه محاکمه شود یا محکومیت قضایی برایش پیدا شود. حالا اینکه آقای هاشمی فکر می کنند که در حق پسر ایشان جفا شده، به خاطر این است که در زمان ایشان و به دستور ایشان هم در حق کسانی جفا شده است. من از همه ی کسانی که این روزها نگرانند و فکر می کنند در حق آقای مهدی هاشمی ظلم شده دعوت می کنم کتاب خاطرات عباس عبدی را از زندانی که در زمان ریاست جمهوری آقای هاشمی کشیده اند بخوانند؛ بدون حکم دادگاه و بدون محکومیت و ببینند چه ظلمی که به ایشان رفته. ایشان اصلاح طلب است دیگر. خاطراتش را بخوانند و آن وقت متوجه می شوند که منظور آقای هاشمی از افراد بی گناهی که به زندان رفته اند می تواند چه کسی باشد.

در تاریخ انقلاب ما و در سال های گذشته، افراد دیگری از بزرگان را هم داریم که فرزندانشان محکوم و بعضاً اعدام شده اند، ولی این اتفاق برای آن ها نمی افتد که بخواهند حکم را ظالمانه بخوانند…

ما در اوایل انقلاب مادری را داشتیم که فرزندش مجاهد خلق و تروریست بود. این آمد و فرزندش را خیلی عادی معرفی کرد و مناظره ی بین این مادر و آن فرزند مجاهد خلق در تلویزیون پخش شد. یک زن عادی بود، اما یک زن منصِف و مسلمان بود. آن زن می گفت که من از اینکه تو فرزند منی شرمسارم! مادران همسن من فرزند شهید هستند و من مادر یک مجاهد تروریستم! افراد دیگری را هم داشتیم؛ آقای مشکینی را داشتیم که فرزندشان به واسطه ی تروریست بودن مجازات شدند؛ آقای جنتی را داشتیم. مرحوم آیت الله گیلانی را داشتیم که دوتا از فرزندهاشان… سیدحسین خمینی، که از امام پرسیدند ایشان دارد از سازمان مجاهدین خلق طرفداری می کند، امام گفتند سیدحسین خمینی هم مثل یک شهروند عادی ایرانی است و اگر خلاف کند مجازات می شود. البته غالب افراد به این حد از خودسازی نرسیده اند که عدالت را در مورد خودشان بپذیرند. قرآن کریم هم می گوید کسانی که احکام الهی را، دین خدا را مقدم می دارند بر روابط خویشاوندی و پدر و فرزندی، خدا ایشان را با روح القدس تأیید می کند. این ها حزب الله هستند. این ها رستگارانند. یعنی اینقدر مقام بالایی است، کسی که حکم الهی در مورد یکی از اعضای خانواده اش اجرا شود و بپذیرد آن حکم را این جایگاهی پیدا می کند که خداوند در قرآن فرموده که روح القدس تأییدشان می کند. اما آدم های معمولی نه، اعتراض می کنند. چرا؟ چون عِرق برادر خواهری و پدر و مادری، باعث می شود که این ها جلوی چشمشان را بگیرد و نتوانند عدالت و حق را ببیند و حتماً این ها ناراضی خواهند بود. به خاطر این، این حکم طبیعی است و مردم عادی هم اینطوری اند.

نظر شما درباره فیلمی که پخش شد به طور هدفمند و بعد هم اظهار نظر آیت الله آملی لاریجانی که گفتند این کار برای اعمال فشار به قوه قضائیه هست چیست؟

ببینید، اگر کسی در واقع ادعایی را مطرح کند در خصوص قوه ی قضائیه و نتواند ثابت کند، خود این کار یک جرم است. حالا اینکه مثلاً اطرافیان آقای مهدی هاشمی رسماً ادعاهایی را علیه قوه قضائیه مطرح کرده اند علناً و اگر اثبات نکنند، این حق برای قوه ی قضائیه وجود دارد که آن ها را برای ادعایی که داشته اند بخواهد و بر اساس ضوابط قانونی آن ها پاسخگوی ادعایی که کرده اند باشند. چون بر اساس احساس اگر کسی بیاید یک ادعایی را بکند و آن ادعا را هم در قالب یک فیلم پخش کند و سندی نداشته باشد که ثابت کند وزارت دادگستری یا قوه ی قضائیه جناحی برخورد کرده و قضایی برخورد نکرده، یک جانبه نگاه کرده، یک طرفه نگاه کرده، ظلم کرده، فردی را بی گناه به زندان فرستاده است، یا افراد زیادی بی گناه در زندان اند، این ها همه ادعاست؛ ادعایی که اثبات نشود خودش صورت مجرمانه دارد. اولین نکته این است که قوه ی قضائیه آیا می خواهد با این ادعاهایی که صورت مجرمانه پیدا کرده است، اگر نتوانند اثبات کنند در دادگاه که جرم است و ایراد اتهام علیه ی قوه قضائیه است، از حق خودش و حق نظام دفاع کند؟ و کسانی که این ادعاها را دارند به دادگاه بخواهد یا نه؟ این یک نکته است که به لحاظ حقوقی ابهام است. یعنی اگر یک شهروند عادی بیاید و ی قوه قضائیه را متهم کند به ظلم، آیا قوه ی قضائیه به راحتی از کنار او باید رد شود و رد می شود و یا نه آن را می خواهد و اگر آن فرد نتواند ادعایش را ثابت کند با او برخورد می کند؟ این یک نکته است و نکته ی بعدی این است که خانواده ی هاشمی می خواهد کماکان فعالیت سیاسی داشته باشد. و بالاخره این اتفاق که در خانواده ی هاشمی افتاده می تواند بر فعالیت سیاسی این خانواده تأثیر بگذارد. این حرکت می تواند تلاشی باشد برای اینکه این خانواده خودش را تطهیر کند، مظلوم نمایی کند و فضا را برای فعالیت های سیاسی اعضای خانواده در آینده مناسب و مساعد کند. چون این ها با این حرکت نه تنها برای مهدی هاشمی دلسوزی نکردند، بلکه بعضی از اعضای خانواده برای آینده ی سیاسی خودشان دلسوزی کرده اند. چون این افراد بعداً می خواهند نامزد شوند در انتخابات مجلس، در انتخابات خبرگان و احساس می کنند که این اتفاق یک پوئن منفی در کارنامه شان هست و موجب کاهش رأی شان می شود. سعی کردند با یک سری اتفاقات احساسی و رفتارهای احساسی جلب توجه کنند و به نوعی مظلوم نمایی کنند تا کسی زندانی شدن مهدی هاشمی را نکته ی منفی علیه این ها در تبلیغات انتخاباتی استفاده نکند.

قضیه‌ی فلسطین کلید رمزآلود گشوده شدن درهای فرج به روی امت اسلامی است¹.

——————————————————–

1- سخنان مقام معظم رهبری در تاریخ 1385/1/25