چند روزی بود وسایل دیگران که دستش بود گم می شد. کارش شده بود به  آن اداره و مغازه  سر بزند و خیابان ها را بگردد تا پیدایشان کند. فشار زیادی رویش بود. اطرافیانش هم می گفتند اگر پیدا نشود چه؟ هر بار هم وسایل گمشته پیدا می شد؛ موبایل، شناسنامه و … . اما قبل از پیدا شدن وسایل، امتحان سختی برایش بود. طبیعتا” باید عصبانی می شد و می گفت: «شانس ماست، عجب گیری افتادیم» اما به یاد حدیث امام علی ^{علیه السلام} که می افتاد جلوی خودش را می گرفت: « هر کس مصیبت های کوچک را بزرگ شمارد خداوند او را به مصیبت های بزرگ گرفتار می کند.»